Stanisław Moryto

Płyty:
Prayer, MSE 043/DUX 0779, 2013
Stanisław Moryto - Muzyka wokalna i organowa, MSE 033, 2011
Laudate Dominum, MSE 027, 2010
Stanisław Moryto - Muzyka chóralna, MSE 023, 2009
Stanisław Moryto - Gorzkie żale, MSE 019, 2009
Stanisław Moryto - Pieśni, MSE 014, 2007

Wybitny współczesny kompozytor, organista i pedagog. Urodził się 8 maja 1947 roku w Łącku k. Nowego Sącza. Ukończył studia w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie: pod kierunkiem Feliksa Rączkowskiego – organy (1971) oraz kompozycję (1974) u Tadeusza Paciorkiewicza. W latach 1973-81 był przewodniczącym Stowarzyszenia Polskiej Młodzieży Muzycznej „Jeunesses Musicales de Pologne”, a od 1981 do 1997 – prezesem Polskiego Instytutu Muzycznego. Jest inicjatorem i dyrektorem artystycznym festiwalu „Conversatorium Muzyki Organowej” w Legnicy. W latach 1996-2002 był prorektorem a w latach 2002-2005 dziekanem Wydziału Kompozycji, Dyrygentury i teorii Muzyki. Od roku 2005 jest rektorem Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie. Jest profesorem zwyczajnym i członkiem Rady Programowej Narodowego Instytutu Fryderyka Chopina.

Jako organista działalność koncertową rozpoczął jeszcze w czasie studiów. Występował wielokrotnie w kraju i za granicą m.in. w Austrii, Belgii, Bułgarii, Czechach, Danii, Finlandii, Hiszpanii, Niemczech, Węgrzech i we Włoszech. Dokonał wielu nagrań muzyki organowej dla rozgłośni radiowych i wytwórni fonograficznych, m.in. dla Polskich Nagrań, Polonia Records, MTJ, Acte Préable, BeArTon, Sonoton Pro Viva w Monachium, HZ Edition w Berlinie.

Jego kompozycje wykonywane były na koncertach i festiwalach muzycznych w kraju i za granicą (Austria, Belgia, Białoruś, Bułgaria, Czechy, Dania, Estonia, Finlandia, Francja, Grecja, Hiszpania, Holandia, Japonia, Kanada, Korea Południowa, Kuba, Liban, Litwa, Łotwa, Mołdawia, Niemcy, Norwegia, Rosja, Słowacja, Szwajcaria, Szwecja, Turcja, Ukraina, USA, Watykan, Węgry, Wielka Brytania, Włochy).

Zainicjował serie wydawnictw dawnej i współczesnej muzyki polskiej przeznaczonej na organy i obejmującej mi.in.; „Krakowską Tabulaturę Organową” z I poł. XVI wieku i „Gdańską Tabulaturę Organową” z 1591 roku, „Warszawską Tabulaturę Organową” z XVII wieku, „Kolekcję Conversatorium” oraz serię „Pierwodruki muzyczne kompozytorów polskich”.

Za swoją twórczość kompozytorską otrzymał szereg nagród:

v 1975 – I nagroda na Konkursie Młodych Związku Kompozytorów Polskich w Warszawie

za „Nokturn na baryton i orkiestrę kameralną (1975)”,

v 1978 – III nagroda na Konkursie Kompozytorskim im Artura Malawskiego w Krakowie

za „Ilustracje na baryton i zespół kameralny (1978)”,

v 1981 – II nagroda na Ogólnopolskim Konkursie kompozytorskim w Białymstoku za „Das

Echo fernster Glückserinnerung na baryton i zespół kameralny (1981)”,

v 1987 – III nagroda Ogólnopolskim Konkursie Kompozytorskim ZAiKS w Warszawie za

„Aforyzmy na sopran i zespół kameralny (1987)”,

v 1982-1987 – pięciokrotny laureat Konkursu Kompozytorskiego Warszawskiego Oddziału

Związku Kompozytorów Polskich,

v 2000 – nagroda Miasta Legnicy,

v 2008 – nagroda Św. Brata Alberta

W 2001 roku Prezydent RP odznaczył Kompozytora Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski a w 2007 roku Wielki Mistrz Zakonu Maltańskiego – Crucem, Magni Officialis.

Najważniejsze kompozycje:

Nokturn na baryton i orkiestrę kameralną (1975), Verset na organy (1979), Rapsod na głos żeński i orkiestrę smyczkową (1979), Das Echo fernster Glückserinnerung na baryton i zespół kameralny (1981), Aria i chorał na skrzypce solo (1982), A tre na dwa akordeony i perkusję (1984), Cantio Polonica na organy (1985), Vers libre na perkusję solo (1985), Conducts na dwa akordeony i organy (1987), Per uno solo na perkusję (1988), E-la na akordeon solo (1989), Bez tytułu na klarnet basowy i marimbafon (1991), Koncert na wiolonczelę i orkiestrę smyczkową (1992), Antyfony na sopran (mezzosopran) i organy (1992), Trzy psalmy na chór mieszany a cappella (1994), Te Deum na sopran, chór mieszany i orkiestrę dętą (1995), Święty Boże na sopran, tenor i chór mieszany a cappella (1996), Pięć pieśni kurpiowskich na chór żeński a cappella (1997), Veni Creator na organy (1998), Stabat Mater na sopran, chór mieszany i orkiestrę symfoniczną (1999), Preces pro Polonia na 8-glosowy chór mieszany a cappellla (1999), Madrygały na chór mieszany a cappella (1999), Carmina Crucis na recytatora i perkusję (2000), Gorzkie żale na sopran (lub chór mieszany) recytatora, kwintet dęty, perkusję i organy (2001), Ave Maria na 5-głosowy chór żeński (lub dziecięcy) (2001), Pięć pieśni do słów Eliasza Rajzmana na głos żeński i fortepian (2002), Cztery pieśni na głos żeński i fortepian (2004), Missa solemnis. Hommage a Josquin Desprez na sopran, 3-głosowy chór mieszany i 6 instrumentów dętych blaszanych (2004), Koncert na perkusję, harfę i orkiestrę smyczkową (2004), Missa brevis pro Defunctis na chór mieszany a cappella (2005), Siedem pieśni kurpiowskich na mezzosopran i fortepian (2006), Muzyka koncertująca na kwartet smyczkowy i orkiestrę symfoniczną (2007), Pięć pieśni kurpiowskich na chór mieszany a cappella (2008), Litania na mezzosopran, alt i organy (2008).

Płyty:

Wróć