Marian Borkowski

Płyty:
Prayer, MSE 043/DUX 0779, 2013
Marian Borkowski - Symphonic and Chamber music, MSE 030, 2010
New Polish Music for choir, MSE 028, 2010
Laudate Dominum, MSE 027, 2010
Marian Borkowski - Hymnus, MSE 020, 2008
Polski Chór Kameralny, MSE 018, 2008
Baird-Łukaszewski-Błażewicz-Borkowski, MSE 011, 2006
Marian Borkowski - Solos and duets, MSE 010, 2006

MARIAN BORKOWSKI

Urodził się w 1934 roku w Pabianicach. Jest kompozytorem, muzykologiem, pianistą, pedagogiem oraz animatorem i organizatorem życia muzycznego. Studia muzyczne odbył w latach 1959–65 w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie w klasie kompozycji Kazimierza Sikorskiego oraz w klasach fortepianu Jana Ekiera i Natalii Hornowskiej. W tym samym czasie studiował muzykologię w Uniwersytecie Warszawskim, którą ukończył pod kierunkiem Józefa M. Chomińskiego w roku 1966. W latach 1966–68, jako stypendysta rządu francuskiego, kontynuował studia kompozytorskie u Nadii Boulanger i Oliviera Messiaena w Konserwatorium Paryskim i w Konserwatorium Amerykańskim w Fontainebleau oraz u Iannisa Xenakisa w Ecole Pratique des Hautes Etudes, jak również studia muzykologiczne pod kierunkiem Jacquesa Chailley i Barry S. Brooka w Uniwersytecie Paryskim (Sorbonne). Jednocześnie studiował filozofię u Jeana Hyppolite i Julesa Vuillemina w Sorbonie oraz w Collège de France. Brał udział w Międzynarodowych Kursach Nowej Muzyki w Darmstadt (1972, 1974) oraz w Accademia Musicale Chigiana w Sienie (1973, 1975 – Diploma di Merito), pracując w zakresie kompozycji pod kierunkiem György Ligetiego, Iannisa Xenakisa, Karlheinza Stockhausena i Franco Donatoniego. Od roku 1968 wykłada kompozycję i instrumentację symfoniczną w Akademii Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie (od 1976 roku jest docentem i prowadzi klasę kompozycji). W 1989 otrzymał tytuł naukowy profesora sztuk muzycznych. Był prodziekanem Wydziału Kompozycji, Dyrygentury i Teorii Muzyki (1975–78), prorektorem Akademii (1978–81, 1987–90), kierownikiem Katedry Teorii Muzyki (1993–99), dziekanem Wydziału Kompozycji, Dyrygentury i Teorii Muzyki (1996–99), kierownikiem Katedry Kompozycji (1999–2004), oraz organizatorem i kierownikiem Podyplomowych Studiów Teorii Muzyki (1998-2008), i Podyplomowych Studiów Kompozycji (2000-2008). Od 1989 roku wykłada kompozycję jako visiting professor i guest artist w Concordia University (Montreal), University of Montreal, Conservatoire de Musique du Québec (Québec-City), Conservatoire National de Musique (Boulogne-Billancourt, Paris), Accademia Musicale Chigiana (Siena), University of Kansas (Lawrence), University of Southern California (Los Angeles), San Francisco State University, Eastman School of Music (Rochester), Georgia State University (Atlanta), Tulane University of Luisiana (New Orleans), University of North Texas (Denton), Bowling Green State University, Shenandoah University (Winchester), University of Charleston, Rice University (Houston), University of Miami, William Paterson University of New Jersey (Wayne), Baldwin Wallace Conservatory (Berea, Ohio), Southwest Missouri State University (Springfield), Hanyang University (Seoul), Seoul Superior Conservatory of Music, Keimyung University (Taegu), Catholic University of Taegu-Hyosung, Korean National University of Arts (Seoul) oraz University of Suwon. Wykształcił grono kilkudziesięciu kompozytorów polskich, a także liczną grupę studentów, stażystów i doktorantów z zagranicy (m.in. z Belgii, Chile, Kanady, Korei Południowej, Paragwaju, USA, Wielkiej Brytanii, Włoch). Jego studenci i absolwenci zdobyli ponad 250 nagród i wyróżnień na krajowych i międzynarodowych konkursach kompozytorskich. Był wykładowcą na kursach mistrzowskich i sympozjach kompozytorskich (Amsterdam, Belgrad, Breaza, Bukareszt, Cleveland, Cluj, Esztergom, Klagenfurt, Kwangju, Lyon, Mexico-City, Montreal, Moskwa, Olsztyn, Paryż, Québec-City, Seul, Siena, Taegu, Taszkent, Wiedeń). Utwory Mariana Borkowskiego były wykonywane na koncertach kameralnych i symfonicznych w 25 krajach Europy, a także w Australii, Boliwii, Chile, Iranie, Jamajce, Japonii, Kanadzie, Kolumbii, Korei Południowej, Kubie, Kuwejcie, Meksyku i USA. Znalazły się one również w programach ponad 50 krajowych i około 60 międzynarodowych festiwali muzycznych, m.in. w Aix-en-Provence, Berlinie, Bilbao, Darmstadt, Esztergom, Genewie, Kwangju, Lizbonie, Los Angeles, Lwowie, Madrycie, Meadville, Metz, México-City, Monachium, Paryżu, Salzburgu, Pusan, Santa Cruz, Seulu, St. Petersburgu, Taegu, Utrechcie, Valparaíso, Viitasaari, Warszawie i Witten. Ponadto, wiele jego kompozycji zostało nagranych w radio i telewizji (w ponad 25 krajach) oraz na ponad 50 płytach analogowych i CD wydanych przez Acte Préalable, DUX, Global Sound Media (Seul), GM Records, MTJ, Musica Sacra Edition, Muza, Olympia (Londyn), Polonia Records, ProViva Intersound (Monachium), Sound-Pol i Veriton. Jako pianista koncertował w kraju oraz w Austrii, Francji, Kanadzie, Korei Południowej, Rosji, Wielkiej Brytanii, Włoszech i USA. Dokonał nagrań radiowych, telewizyjnych i płytowych utworów własnych i innych kompozytorów polskich. Dorobek naukowy Mariana Borkowskiego obejmuje ponad 20 prac teoretycznych z zakresu teorii muzyki XX wieku (współczesne techniki kompozytorskie, współczesna technika orkiestracyjna, sonologia, dodekafonia, A. Webern), muzyki polskiej XX wieku i pedagogiki kompozycji. Marian Borkowski uczestniczył w ponad 70 międzynarodowych kongresach, konferencjach, sympozjach, sesjach naukowych i festiwalach w kraju i za granicą. Jest członkiem wielu organizacji muzycznych w Polsce, Belgii, Japonii i USA. W latach 1971–77 był wiceprezesem Oddziału Warszawskiego Związku Kompozytorów Polskich. Od roku 1985 jest twórcą i dyrektorem artystycznym Festiwalu Laboratorium Muzyki Współczesnej, a od 1995 roku prezesem Stowarzyszenia Laboratorium Muzyki Współczesnej. Był członkiem jury wielu krajowych i zagranicznych konkursów kompozytorskich i wykonawczych (m.in. w Belgradzie, Florencji, Paryżu, Esztergom, Nowym Orleanie, Seulu, Suwon, Taegu, Valparaíso). Marian Borkowski jest laureatem wielu nagród: Konkursu Młodych Kompozytorów w Warszawie (1966), Międzynarodowego Konkursu Kompozytorskiego im. G. B. Viottiego w Vercelli (1969), Konkursu Kompozytorskiego im. K. Szymanowskiego w Warszawie (1974), Międzynarodowego Konkursu Kompozytorskiego Nowej Muzyki w Nowym Jorku (1990) oraz Nagród Ministra Kultury i Sztuki (1976, 1980, 1982, 2004). Odznaczony został także Srebrnym Krzyżem Zasługi (1977), Srebrnym Medalem Premio Vittorio Gui (Włochy, 1979), Medalem Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina (1981), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1984), odznaką Zasłużony Działacz Kultury (1985), Medalem 40-lecia Polski Ludowej (1985), Medalem Uniwersytetu Narodowego w Seulu (1988), Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2002), Honorowej Plakiety Akademii Muzycznej im. F. Chopina (2004), Medalem honorowym Pontificia Universidad Católica de Valparaíso (Chile, 2004) oraz Srebrnym Wawrzynem Olimpijskim (2004). W roku 2005 otrzymał Honorowe Obywatelstwo Miasta Pabianic. W roku 2008 otrzymał: Honorową Nagrodę Związku Kompozytorów Polskich, Nagrodę Specjalną Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Srebrny Medal "Gloria Artis".

Ważniejsze kompozycje: Dwa mazurki na fortepian (1958), Wariacje na fortepian (1959), Toccata na fortepian (1960), Taniec na fortepian (1960), Sfere na orkiestrę kameralną (1961), Sonata na fortepian (1961), Fragmenti na fortepian (1962), Visions I na wiolonczelę solo (1962), Preludia liryczne na sopran i fortepian (1962), Aria na sopran i 7 instrumentów (1963), Aklamacje na 4 chóry, 6 grup instrumentalnych i organy (1964), Dram na orkiestrę (1966), Epitaphium na chór źeński i zespół instrumentalny (1968), Kołysanka na chór mieszany a cappella (1970), Limits na orkiestrę (1971), Selection for 5 na zespół kameralny (1972), Images I na dowolny głos solo (1973), Comes na zespół kameralny (1974), Psalmus na organy (1975), Norwidiana 75 na głos żeński i zespół kameralny (1975), Images II na dowolny instrument smyczkowy solo (1975), Interludia romantyczne na fortepian (1976), Variant na zespół instrumentalny (1976), Speranza na flety i fortepian (1976), Vox na dowolny instrument dęty solo (1977), Dialoghi na 2 fortepiany (1977), Mont na orkiestrę (1978), Spectra na perkusję solo (1980), Dynamics na 6 perkusistów (1981), Mater mea na chór mieszany a cappella (1982), Apasionante na 2 instrumenty (smyczkowy i dęty blaszany) (1983), Avante na skrzypce, tubę i fortepian (1984), Concerto na dowolny instrument smyczkowy i orkiestrę (1985–86), Pax in terra I na głos żeński, 4 zespoły gitarowe i dzwony rurowe (1987), Pax in terra II na głos żeński, perkusję i organy (1988), Prolog na trąbkę i organy (1990), Adoramus na chór mieszany a cappella (1991), Ritornel na orkiestrę (1992), Hosanna na chór mieszany i 4 instrumenty (1993), Regina caeli na chór mieszany a cappella (1995), Kassándra na głos żeński, chór mieszany i orkiestrę (1996–97), De profundis na chór mieszany i orkiestrę (1998), Ave. Alleluia. Amen na chór mieszany a cappella (2000), Con-Son na orkiestrę smyczkową (2001), Dix na kwintet instrumentów dętych blaszanych (2002), Visions II na orkiestrę smyczkową (2003), Visions III na kwartet smyczkowy (2003), Dies irae na chór mieszany i orkiestrę symfoniczną (2004), Hymnus na chór mieszany i orkiestrę symfoniczną (2005), Libera me na chór mieszany a cappella (2005), Sonus na zespół instrumentalny (2006), Pax in terra III na chór mieszany, smyczki i perkusję (2007), Lux aeterna na chór mieszany i orkiestrę symfoniczną (2008/2009), Sanctus na chór mieszany a cappella (2009).

Płyty:

Wróć