Tomasz Bugaj
Tomasz Bugaj, dyrygent i pedagog; ur. 11 lutego 1950, Kłomnice (koło Częstochowy). W latach 1969-74 odbył studia dyrygenckie w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie pod kierunkiem Stanisława Wisłockiego. Jednocześnie, w latach 1969-72, studiował muzykologię na Uniwersytecie Warszawskim. Jest laureatem międzynarodowych konkursów: w 1976 otrzymał nagrodę specjalną na Konkursie Dyrygenckim im. Marinuzziego w San Remo, w 1978 – I nagrodę na Konkursie Dyrygenckim w Bristolu w Wielkiej Brytanii, zaś w 1994 – Premio de la Critica na Konkursie Dyrygenckim w Chile. W latach 1974-88 stale współpracował z Warszawską Operą Kameralną, gdzie przeszedł wszystkie etapy zawodowe (od asystenta do pierwszego dyrygenta i dyrektora muzycznego) oraz zetknął się z niezwykle rozległym repertuarem – od średniowiecza po współczesność, specjalizując się przede wszystkim w muzyce Wolfganga Amadeusa Mozarta. Równocześnie (w latach 1980-84) pełnił funkcję dyrektora artystycznego Filharmonii Pomorskiej w Bydgoszczy. W latach 1987-90 był dyrektorem artystycznym Filharmonii im. Artura Rubinsteina w Łodzi, zaś w 1998 został powołany na stanowisko dyrektora artystycznego Filharmonii Krakowskiej. Od 1997 prowadzi także klasę dyrygentury w Akademii Muzycznej w Krakowie.
Tomasz Bugaj dyrygował orkiestrami w Polsce (m.in. Orkiestrą Filharmonii Narodowej, Wielką Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia, Sinfonią Varsovią, Orkiestrą Filharmonii Krakowskiej, Orkiestrą Polskiego Radia w Krakowie), oraz w Rosji, Niemczech, Wielkiej Brytanii, Irlandii, Austrii, Finlandii, Norwegii, Hiszpanii, Stanach Zjednoczonych, Chile. Prowadził też spektakle w teatrach operowych w Warszawie, Łodzi, Poznaniu, Bilbao i Leeds (w Wielkiej Brytanii). Uczestniczył w takich festiwalach, jak: Festiwal de Asturias, Berliner Festwochen, Karintischer Sommer, oraz w festiwalach w Bergen, Cheltenham, Mediolanie, Montreux i Newport. Gościł w wielkich salach koncertowych, takich jak Alte Oper we Frankfurcie, Filharmonia Berlińska, Herkulessaal w Monachium, Liederhalle w Stuttgarcie, Barbican Hall w Londynie, Auditorio Nacional w Madrycie, Grieghallen w Bergen i w Wielkiej Sali Konserwatorium Moskiewskiego. Dokonał wielu nagrań radiowych i telewizyjnych w kraju i za granicą oraz pierwszego nagrania płytowego z zespołem Warszawskiej Opery Kameralnej – jednoaktowych oper Christopha Willibalda Glucka La corona oraz La danza (Orfeo).
Wróć |
